-
940
-
702
-
693
-
673
-
631
Pliki do pobrania
Niechaj Czytelników nie zaskoczy wielość tematów, problemów i stanowisk badawczych zaprezentowanych w publikacji. Autorzy podjęli bowiem nie lada wyzwanie – podążania tropami, jakie na swej wieloletniej drodze naukowej pozostawiła Profesor Barbara Bogołębska. Retoryka, dziennikarstwo, stylistyka, literaturoznawstwo, media, genologia, perswazja – to najważniejsze z nich. Tom dedykowany Pani Profesor jest okazją do spotkania z praktycznym zastosowaniem różnych podejść metodologicznych, warsztatem dziennikarskim oraz refleksjami nad procesem twórczym. Mamy nadzieję, że dla badaczy szeroko rozumianej komunikacji medialnej, praktyków, a także studentów kierunków humanistycznych stanie się on inspiracją do samodzielnych, wielodyscyplinarnych studiów prowadzących do lepszego rozumienia zjawisk, których jesteśmy świadkami i uczestnikami.
Redaktorki
Beata Gaj – dr hab. prof. UKSW, tłumaczka. Specjalizuje się w neolatynistyce, historii literatury łacińskiej, retoryce (teoria retoryczna oraz praktyczne realizacje oratorskie), historii i literaturze Śląska, historii starożytnej, historii kobiet. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Filologicznego, działa także w Polskim Towarzystwie Retorycznym oraz Komisji Historycznoliterackiej PAN Oddział w Katowicach. Współpracuje z Polskim Towarzystwem Historycznym oraz z Wolfson College w Cambridge i z The Ioannou Centre For Classical and Byzantine Studies w Oxford. Wybrane publikacje: Genethliakon – pieśń ku czci życia (2018); Fabian Birkowski. Mowy akademickie i polemiczne (autorka przekładu, współautorka opracowania 2016); Linguam Latinam cognosco. Poznaję język łaciński. Podręcznik do łaciny dla dzieci (etap wczesnoszkolny) (2016); Antiquitate imbuti. Uczeni dawnych ziem pruskich w badaniach nad starożytnością i epokami późniejszymi (red., 2014); Ślązaczka. Pomiędzy rustica grossa i Pallas Silesiae (2010).
Jakub Zdzisław Lichański – prof. dr hab., specjalista w zakresie nauk filologicznych (filologia polska, historia literatury, literatura i kultura popularna, historia, teoria i praktyka retoryki). Najważniejsze publikacje: Retoryka od średniowiecza do baroku. Teoria i praktyka (1992), Łukasz Górnicki – Sarmacki Castiglione (1998), Retoryka od renesansu do współczesności – tradycja i innowacja (2000), Opowiadania J.R.R. Tolkiena o krawędzi epok i czasów (2003), Retoryka. Historia – teoria – praktyka (2007), „Niobe” K.I. Gałczyńskiego (2015), Filologia – Filozofia – Retoryka. O narzędziach badań (nie tylko) literatury popularnej (2017), Niepopularnie o popularnej. O narzędziach badań literatury (2018). Redaktor opracowań: Od Oświecenia ku Romantyzmowi. Kultura polska ok. 1800 (1996), J.R.R. Tolkien: recepcja polska (1996), Retoryka i badania literackie (1998), Retoryka i krytyka retoryczna: kompendium retoryczne (2012). Autor wielu artykułów opublikowanych m.in. na łamach „Literatura i Kultura Popularna”, a także w tomach zbiorowych z serii Fantastyczność i cudowność (Zielona Góra, Poznań) oraz POPKultura – POPLiteratura (Uniwersytet Wrocławski). Należy do grona autorów Historisches Wörterbuch der Rhetorik. Członek Polskiego Towarzystwa Filologicznego, Towarzystwa Przyjaciół Historii, International Society for the History of Rhetoric, redaktor naczelny „Forum Artis Rhetoricae”. Zob. też hasło w Wikipedii (Jakub Z. Lichański).
Maria Załęska – dr hab.; zajmuje się językoznawstwem (badania w zakresie retoryki, teorii argumentacji, pragmatyki i analizy dyskursu, zwłaszcza w odniesieniu do tekstów specjalistycznych) oraz metodyką nauczania języka włoskiego. Jest autorką wielu publikacji na temat dyskursu naukowego, popularyzatorskiego i dydaktycznego, m.in. Retorica della linguistica. Scienza, struttura, scrittura (2014); Il discorso accademico italiano. Temi, domande e prospettive (2016, red.), Rhetoric, Discourse and Knowledge (2016, współred.).
Barbara Sobczak – dr hab., lingwistka, adiunkt w Zakładzie Retoryki, Pragmalingwistyki i Dziennikarstwa Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, członek Rady Języka Polskiego, sekretarz Zespołu Retoryki i Komunikacji Publicznej RJP, kierownik specjalności dziennikarskiej w Instytucie Filologii Polskiej UAM. Zajmuje się retoryką, analizą konwersacji i dyskursu medialnego. Autorka książek Wywiad telewizyjny na żywo. Charakterystyka gatunku (2006), Retoryka telewizji (2018).
Marek Ostrowski – prof. dr hab., od 2012 roku pracownik Katedry Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UŁ. Zainteresowania badawcze to filozofia mediów, media w dyktaturze, literatura w aspekcie komunikacyjnym, propaganda systemów totalitarnych – Trzeciej Rzeszy, PRL, ZSRR, NRD. Prowadzi także badania na temat polityki historycznej i retoryki w polityce.
Małgorzata Kita – prof. dr hab., zainteresowania naukowe: genologia lingwistyczna, stylistyka, mediolingwistyka, dyskursologia, „lawendowa lingwistyka”, nauczanie języka polskiego jako obcego. Publikuje w takich periodykach, jak: „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego”, „Stylistyka”, „Studia Medioznawcze”, „Mediolingwistyka”, „Język a Kultura”, „Postscriptum Polonistyczne”, „Forum Lingwistyczne”. Felietonistka w „Gazecie Uniwersyteckiej UŚ”.
Maria Wojtak – prof. dr hab. w Instytucie Filologii Polskiej UMCS, członek m.in. Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, Komisji Stylistycznej PAN, Komitetu Językoznawstwa przy PAN, Towarzystwa Naukowego KUL, Zespołu Języka Prawnego i Zespołu Języka Religijnego przy Radzie Języka Polskiego. Zainteresowania naukowe: stylistyka (teoretyczna, praktyczna, historyczna), historia języka, kultura języka, tekstologia, genologia, prasoznawstwo. Autorka wielu artykułów i rozpraw dotyczących m.in. kształtowania się odmian stylowych polszczyzny i ich dziejów; pojęć gatunku, stylu, dyskursu; relacji gatunek – tekst; charakterystyki wybranych form wypowiedzi religijnych, urzędowych i użytkowych; zagadnień etykiety językowej. Najważniejsze publikacje książkowe: Dialog w komedii polskiej na przykładzie wybranych utworów z XVII i XVIII wieku (1993); Gatunki prasowe (2004); Głosy z teraźniejszości. O języku współczesnej polskiej prasy (2010); Współczesne modlitewniki w oczach językoznawcy. Studium genologiczne (seria Teolingwistyka, t. 9, 2011); O języku i stylu polskiego dramatu. Studia i szkice (2014); Rozłożone gazety. Studia z zakresu prasowego dyskursu, języka i stylu (2015).
Andrzej Adamski – dr hab., prof. WSIiZ, kierownik Katedry Mediów, Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej, publicysta i medioznawca. W latach 2010–2016 dyrektor Instytutu Edukacji Medialnej i Dziennikarstwa na UKSW w Warszawie. Założyciel i pierwszy redaktor naczelny (do 2016 roku) kwartalnika naukowego „Kultura – Media – Teologia” (https://kmt.uksw.edu.pl/). Laureat prestiżowego stypendium Award of Bogliasco Fellowship przyznawanego przez amerykańsko-włoską Fundację Bogliasco osobom z wybitnym dorobkiem w dziedzinie nauki i sztuki (więcej: www.bfny.org). W latach 2016–2017 zrealizował staż naukowo-badawczy pt. The Interfaces of the Science in Post-Digital Age. The Mediatization of the Science w Słowackiej Akademii Nauk w ramach programu Visegrad Scholarship Program. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się głównie wokół zjawiska mediatyzacji, komunikacji cyfrowej, teologii mediów i komunikacji oraz historii mediów i prasy dla dzieci.
Ks. Alfred Marek Wierzbicki – dr hab., prof. KUL, filozof, poeta, publicysta. W latach 2006–2014 dyrektor Instytutu Jana Pawła II KUL i redaktor naczelny kwartalnika „Ethos”. Obecnie kierownik Katedry Etyki KUL. Główne obszary badań: etyka, antropologia, filozofia polityki, myśl Jana Pawła II, nowożytna i współczesna filozofia włoska, związki literatury z filozofią. Autor książek: The Ethics of Struggle for Liberation. Towards a Pesonalistic Interpretation of the Principle of Non-Violence (1992), Spotkania na placu (2001), Filozofia a totalitaryzm. Augusta Del Nocego interpretacja kryzysu moderny (2005), Na ziemi w Lublinie (2008), Polska Jana Pawła II (2011), Szeroko otwierał drzwi Kościoła (2016), Sacrum i profanum (2017), Kruche dziedzictwo. Jan Paweł II od nowa (2018). Redaktor opracowań: Wokół „Tryptyku rzymskiego” Jana Pawła II (2003), Nie lękajcie się! Chrystus wie, co jest w człowieku (2009). Opublikował 11 tomików poetyckich.
Grażyna Habrajska – prof. dr hab.; od kilkunastu lat współtworzy z A. Awdiejewem teorię nauki o komunikowaniu, publikując znaczące prace w tej tematyce. Zakres zainteresowań naukowych: teoria i praktyka komunikacji (komunikologia) w zakresie komunikacji werbalnej i wizualnej, gramatyki komunikacyjnej, analizy dyskursu, perswazji i manipulacji, aksjologia w komunikacji itd. Wraz z A. Awdiejewem opublikowała Wprowadzenie do gramatyki komunikacyjnej (t. 1 – 2004, t. 2 – 2006) oraz Komponowanie sensu w procesie odbioru komunikatów (2010). Jest autorką monografii: Komunikacyjna analiza i interpretacja tekstu (2004), Wybrane zagadnienia wprowadzające do nauki o komunikowaniu (2012) oraz ponad stu artykułów naukowych. Jest redaktorem licznych zbiorowych monografii naukowych; od 2007 roku redaguje cykl wydawanych corocznie monografii Rozmowy o komunikacji.
Karolina Dobrosz-Michiewicz – mgr; jest psychologiem, językoznawcą i kulturoznawcą, od 2012 roku asystentem w Zakładzie Teorii i Praktyki Komunikacji przy Katedrze Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UŁ. Do obszaru jej zainteresowań badawczych należą kognitywistyka, głównie w obszarze badań nad językiem, literaturą i kulturą, oraz psychologia międzykulturowa, zwłaszcza w kontekście badania procesów motywacyjnych człowieka, w tym zależności, w jakich pozostają one w różnych kontekstach społecznych. Autorka 19 artykułów w czasopismach naukowych oraz publikacji monograficznej.
Zofia Władyka-Łuczak – mgr sztuki, doktor nauk humanistycznych w zakresie kulturoznawstwa, rzeźbiarz i pracownik naukowy Zakładu Teorii i Praktyki Komunikacji Uniwersytetu Łódzkiego, zainteresowania badawcze: komunikacja wizualna, estetyka, teoria sztuki.
Konrad Witold Tatarowski – dr hab., prof. UŁ, literaturoznawca i medioznawca, publicysta, poeta i krytyk literacki. Autor książek: Światło w ciemności (1993, zbiór poetycki), Literatura i pisarze w programie Rozgłośni Polskiej RWE (2005), Aksjologia i polityka w pisarstwie i działalności Jana Nowaka-Jeziorańskiego (2010), Niezależna literatura i dziennikarstwo przed 1989 rokiem. Idee – ludzie – spory (2016), Liryka i polityka. Jacek Bierezin, Zbigniew Dominiak, Zdzisław Jaskuła, Witold Sułkowski – o twórczości poetów podziemnego pisma „Puls” (współautorka R. Nolbrzak, 2019) oraz kilkudziesięciu artykułów w monografiach i czasopismach naukowych na temat życia literackiego emigracji, Rozgłośni Polskiej RWE, „drugiego obiegu” wydawniczego w PRL oraz literatury XX i XXI wieku. Autor licznych publikacji w czasopismach emigracyjnych i krajowych, a także słuchowisk i reportaży radiowych.
Joanna Bachura-Wojtasik – dr, adiunkt w Katedrze Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Łódzkiego, medioznawca, teoretyk radia. Jest autorką książki Odsłony wyobraźni. Współczesne słuchowisko radiowe (2012) oraz współautorką (razem z Elżbietą Pleszkun-Olejniczakową i Aleksandrą Pawlik) książki Dwa Teatry. Studia z zakresu teorii i interpretacji sztuki słuchowiskowej (2011). Podstawą jej zainteresowań badawczych jest radioznawstwo, przede wszystkim artystyczne gatunki radiowe – słuchowisko, reportaż, feature. Interesuje ją także współczesna kultura – jej przemiany, właściwości, funkcje oraz antropologia kulturowa. Pełni funkcję sekretarza ds. numerów dziennikarskich kwartalnika „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica”.
Paulina Czarnek-Wnuk – dr, adiunkt w Katedrze Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UŁ, członek Łódzkiej Szkoły Radioznawczej. Autorka dysertacji doktorskiej pt. Rodzaje rozrywki w polskiej radiofonii komercyjnej obronionej w 2015 roku, ponad 30 artykułów naukowych w czasopismach i monografiach, redaktor monografii zbiorowej i dwóch numerów punktowanego czasopisma naukowego. Uczestniczka około 40 konferencji krajowych i międzynarodowych. Prowadzi badania naukowe poświęcone szeroko pojętemu medium audialnemu, skupiające się wokół takich pól, jak: rozrywka w radiu, reportaż radiowy, multimodalność radia, nowomedialne oblicza radia (szczególnie aplikacje mobilne rozgłośni oraz społeczności tworzone przez nadawców w sieci), wizualizacja dźwiękowa, ekologia dźwięku czy soundscape.
Kinga Sygizman – dr, adiunkt w Katedrze Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Łódzkiego. Członkini Łódzkiej Szkoły Radioznawczej. Autorka artykułów naukowych dotyczących artystycznych form radiowych, głównie reportażu radiowego. Jej badania naukowe koncetrują się wokół teorii gatunku i narracji radiowej, czerpią także z tożsamości narracyjnej i filozofii spotkania. Autorka książki Radiowe reportaże o krzywdzie i cierpieniu (2011). W ostatnich latach bierze udział w projektach polegających na tworzeniu audiodeskrypcji dla osób niewidomych.
Katarzyna Michalak – doktorantka na Wydziale Politologii UMCS, reportażystka Polskiego Radia Lublin, popularyzatorka sztuki świadomego słuchania. Uprawia głównie feature, czyli reportaż artystyczny – gatunek z pogranicza dziennikarstwa i literatury, muzyki i filmu. Jest autorką blisko dwustu audycji emitowanych w rozgłośniach Polskiego Radia, rozgłośniach niemieckich i Radiu Czeskim. W latach 2011–2015 była polskim przedstawicielem w Komisji do spraw Dokumentu Radiowego (Euroradio Features Group) przy Europejskiej Unii Nadawców. W latach 2011–2018 pełniła funkcję kierownika Redakcji Reportażu Polskiego Radia Lublin. Laureatka znaczących nagród ogólnopolskich i międzynarodowych, m.in.: Prix Italia, Prix Europa, Prix Marulić, Prix Bohemia, Grand Press, Złoty Mikrofon.
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Opublikowane: 2 stycznia 2025
Zapraszamy na spotkanie z prof. Wojciechem Woźniakiem – autorem książki „Państwo, które działa. O fińskich politykach publicznych”.
Opublikowane: 16 grudnia 2024
Polecamy nowy tekst blogowy, w którym Kamil Śmiechowski nawiązuje do książki „Społeczny udział w tworzeniu miejskiej polityki klimatycznej. Przykład Łodzi”
Opublikowane: 9 grudnia 2024
Zapraszamy na panel dyskusyjny, poświęcony książkom o twórczości dwóch laureatek Nagrody Literackiej im. Juliana Tuwima – Hanny Krall (2014) i Małgorzaty Szejnert (2019) – “Krall. Tkanie”